De klacht betreft de videofilm ‘Het Grote Sinterklaas Verhaal’, die gaat over een gemene vrouw die nooit cadeautjes krijgt van Sinterklaas. Daarom wil ze een robotsint laten bouwen.
De film is door beklaagde geclassificeerd en is uitgekomen op Alle Leeftijden (AL) zonder inhoudsclassificaties.
Klaagster vraagt om herclassificatie aangezien de film pas geschikt zou zijn voor kinderen vanaf 6 jaar en ouder (6). In de film wordt geslagen en haat geuit tegen Sinterklaas.
Beklaagde stelt dat de film in 2000 is uitgezonden op televisie (Kindernet) en sinds 2001 is uitgebracht op video. In de tussentijd zijn er zowel bij beklaagde als bij Kindernet geen klachten over deze film binnengekomen. Ook stelt beklaagde dat het voor Sinterklaasvideo’s geen zin heeft een classificatie van 6 te geven aangezien de doelgroep jonger is dan 6 jaar.
De Klachtencommissie (KC) oordeelt dat het classificatieformulier door beklaagde juist is ingevuld, met name waar het gaat om de inhoudscategorieën geweld en angst. Derhalve is er sprake van een juiste classificatie. Gezien de slapstick context zijn de enkele klappen die de hoofdpersonage aan haar metgezel uitdeelt een dermate lichte vorm van geweld dat deze buiten de bedoeling van vraag 2.2.2 (Hoe vaak komt fysiek lijf-aan-lijf geweld voor?) valt. Ook de vragen 3.1.2 (Hoe vaak komen dieren die zich dreigend gedragen of er dreigend uitzien voor?) en 3.1.5 (Hoe vaak komt fysiek geweld tegen kinderen (m.u.v. kinderlijke vecht-en stoeipartijen) voor?) mogen naar het oordeel van de KC met ‘nooit’ ingevuld worden. De scène waarin honden tegen een krantenjongen opspringen worden niet als bedreigend gezien.
Uitspraak van de KC op 10 maart 2003: de KC heeft de klacht ongegrond verklaard. De classificatie van de film is terecht uitgekomen op AL zonder inhoudsclassificaties.