De klacht betreft de film ‘Saturday Night Fever’ op video, die zich afspeelt in 1978 en gaat over een ‘gewone’ jongen die overdag werkt in een verfwinkel. Op zaterdagavond is hij echter de dansheld in de lokale disco. Hij wil door middel van het dansen uitbreken uit zijn uitzichtloze milieu.
De film is door beklaagde uitgebracht op DVD. De film is niet door beklaagde geclassificeerd, maar draagt desondanks het pictogram AL (Alle Leeftijden).
De film is later door een omroepinstelling geclassificeerd op 12 jaar en ouder (12) op basis van geweld (vuist) en grof taalgebruik (schreeuwend mannetje) en uitgezonden op televisie.
Klager stelt dat de film op het eerste gezicht onschuldig lijkt met misschien wat erotisch gedans. Dat vindt hij geen probleem. Maar het taalgebruik wordt grof en vervolgens doet een stel ‘het’ in de auto. Hij vindt de film daarom niet geschikt voor alle leeftijden.
Beklaagde heeft de videofilm in 1978 voor het eerst op de markt gebracht. Sinds die tijd zijn er meer dan 300.000 exemplaren verkocht en is er nog nooit een klacht ontvangen over de leeftijdsclassificatie. Hij stelt dat de oorspronkelijke AL classificatie overgenomen mag worden voor de DVD aangezien er geen verschil is tussen video en DVD. De medewerker van beklaagde die toegezegd had dat de classificatie verhoogd zou worden naar 12 was hier niet toe bevoegd. Die beslissing wordt door beklaagde daarom ook teruggedraaid. Dat de film nogmaals geclassificeerd is door een ander en dat de film niet opgenomen stond in de database van het NICAM vindt beklaagde een vreemde zaak. Beklaagde vindt het onterecht dat naar aanleiding van één enkele klacht de classificatie aangepast moet worden en laat de classificatie derhalve op AL staan. Tijdens de mondelinge behandeling van de klacht merkt de vertegenwoordiger van beklaagde op dat het niet duidelijk is of de film is geclassificeerd. Dan zou de classificatie immers in de database van het NICAM moeten staan, wat niet het geval is.
De Klachtencommissie (KC) oordeelt als volgt. De klacht betreft de video van de film ‘Saturday Night Fever’. De film is na de inwerkingtreding van Kijkwijzer niet opnieuw uitgebracht op video. De classificatie die door de video wordt gedragen valt onder het oude Videovoorlichtingsysteem (ViVo). Volgens de overgangsregeling van ViVo naar Kijkwijzer geldt dat, indien het product na de inwerkingtreding van Kijkwijzer opnieuw uitgebracht wordt, het product opnieuw geclassificeerd wordt. Dat is niet gebeurd en daarom staat de oude ViVo-classificatie terecht op de video vermeld.
De DVD is wel na inwerkingtreding van Kijkwijzer uitgebracht, met de classificatie AL. Deze classificatie is echter niet in de database van het NICAM opgenomen. De KC gaat ervan uit dat beklaagde de film niet opnieuw heeft geclassificeerd, maar de ViVo-classificatie heeft overgenomen met gebruikmaking van het nieuwe Kijkwijzer pictogram.
Dat een ander dan beklaagde over is gegaan tot classificatie was volkomen terecht aangezien er in de database geen classificatie was opgenomen. Aangezien beklaagde te kennen heeft gegeven het niet eens te zijn met die classificatie (12 op basis van geweld en grof taalgebruik) en niet voornemens is de classificatie over te nemen, is de zaak aangehouden. De KC heeft het classificatieformulier versie 1.1 op de film toegepast en geconcludeerd dat de film geclassificeerd moet worden op 12 op basis van geweld en grof taalgebruik, nieuwe releases moeten deze classificatie volgen.
Uitspraak van de KC op 30 juli 2003: de KC heeft de klacht ongegrond verklaard. Deze richt zich namelijk op de video die is uitgebracht vóór het inwerkingtreden van Kijkwijzer.