Speelfilm

Piano, the

2001 Drama 121 min.

Wreed machtsspel en seksueel ontwaken in 19e-eeuws Nieuw-Zeeland. In dit grootse liefdesverhaal herwint een vrouw de zeggenschap over haar eigen leven. De BBC Culture Poll verkoos The Piano tot beste film ooit gemaakt door een vrouwelijke filmmaker. Met haar derde speelfilm werd Jane Campion de enige vrouwelijke regisseur die in Cannes de Gouden Palm won. The Piano won ook drie Oscars en een Golden Globe. Digitale restauratie onder supervisie van Jane Campion. In de 19e eeuw wordt de Schotse Ada (Holly Hunter) naar de geïsoleerde westkust van Nieuw-Zeeland gestuurd om te trouwen met een gevoelloze kolonist (Sam Neill). Ada, die kan niet kan praten, arriveert samen met haar jonge dochter (Anna Paquin) en een piano, haar surrogaatstem. Tegen de achtergrond van ruige bossen en kusten ontspint zich een onverwachte en diep sensuele relatie met een andere vreemdeling (een zwaar getatoeëerde Harvey Keitel). De teruggetrokken Ada heeft nooit haar verlangens kunnen uiten, maar kan nu eindelijk op zoek naar de keuzevrijheid en het geluk dat haar tot nu toe is ontzegd. Hunter en de jonge Paquin ontvingen beiden een Oscar voor hun krachtige acteerprestatie. De betoverende pianomuziek is van Michael Nyman. Al in haar vroegste werken, waaronder haar gewaagde film over twee heel verschillende zussen Sweetie en haar intrigerende biopic van auteur Janet Frame in An Angel at My Table, heeft Campion het leven van vrouwen op andere manieren verbeeld dan tot dan toe gebruikelijk was. Met The Piano maakte ze een ware klassieker waarvoor de `female gaze` is uitgevonden.

Feedback

Heb je een vraag of opmerking over een Kijkwijzeradvies? Neem dan contact met ons op via het contactformulier. Klachten kunnen ingediend worden via het klachtenformulier.

Neem contact op

Piano, the

Wreed machtsspel en seksueel ontwaken in 19e-eeuws Nieuw-Zeeland. In dit grootse liefdesverhaal herwint een vrouw de zeggenschap over haar eigen leven. De BBC Culture Poll verkoos The Piano tot beste film ooit gemaakt door een vrouwelijke filmmaker. Met haar derde speelfilm werd Jane Campion de enige vrouwelijke regisseur die in Cannes de Gouden Palm won. The Piano won ook drie Oscars en een Golden Globe. Digitale restauratie onder supervisie van Jane Campion. In de 19e eeuw wordt de Schotse Ada (Holly Hunter) naar de geïsoleerde westkust van Nieuw-Zeeland gestuurd om te trouwen met een gevoelloze kolonist (Sam Neill). Ada, die kan niet kan praten, arriveert samen met haar jonge dochter (Anna Paquin) en een piano, haar surrogaatstem. Tegen de achtergrond van ruige bossen en kusten ontspint zich een onverwachte en diep sensuele relatie met een andere vreemdeling (een zwaar getatoeëerde Harvey Keitel). De teruggetrokken Ada heeft nooit haar verlangens kunnen uiten, maar kan nu eindelijk op zoek naar de keuzevrijheid en het geluk dat haar tot nu toe is ontzegd. Hunter en de jonge Paquin ontvingen beiden een Oscar voor hun krachtige acteerprestatie. De betoverende pianomuziek is van Michael Nyman. Al in haar vroegste werken, waaronder haar gewaagde film over twee heel verschillende zussen Sweetie en haar intrigerende biopic van auteur Janet Frame in An Angel at My Table, heeft Campion het leven van vrouwen op andere manieren verbeeld dan tot dan toe gebruikelijk was. Met The Piano maakte ze een ware klassieker waarvoor de `female gaze` is uitgevonden.

Regisseur Jane Campion Productiejaar 2001 Organisatie Nederlandse Publieke Omroep

Mogelijk schadelijk tot 12 jaar

Beelden van hard geweld, bloederige wonden, lijken, mensen of dieren die doodsbang zijn, of beelden van alcohol/drugs, discriminatie of seks kunnen schadelijk zijn voor kinderen jonger dan 12.

Lees meer

Geweld

Er kunnen allerlei soorten geweld voorkomen in producties. Van slaan en schoppen tot schieten, martelen of seksueel geweld. De algemene regel is: hoe heftiger het geweld, hoe hoger de leeftijd. Ook wordt er gekeken naar hoe hard en hoe écht het geweld is, en of er bloed te zien is.

Lees meer

Angst

In de categorie angst kun je verschillende dingen tegenkomen: van verwondingen en lijken tot dierenleed, griezelige geluiden en horror. Maar ook aangrijpende beelden van zelfdoding of zelfbeschadiging. Net zoals bij geweld geldt: hoe echter en duidelijker iets in beeld komt, hoe hoger de leeftijd.

Lees meer

Seks

Het zien van seks kan jongeren, die hun (seksuele) identiteit aan het ontwikkelen zijn, een verkeerd beeld geven van wat 'normaal' is. Hoe ver een seksuele handeling gaat, en hoe vaak en duidelijk het in beeld komt, bepaalt het uiteindelijke leeftijdsadvies.

Lees meer

Grof taalgebruik

Grof taalgebruik gaat over grove woorden, schuttingtaal, schelden of vloeken. Kinderen kunnen hier een voorbeeld aan nemen en het nadoen of overnemen.

Lees meer

Discriminatie

Discriminatie is elke uitspraak of uitdrukking die bepaalde (groepen) mensen als ‘minder’ afschildert, bijvoorbeeld op basis van huidskleur, religie, seksuele geaardheid, geslacht of gender, nationaliteit, etc. Als dit in een productie voorkomt en de discriminerende uitspraak of actie wordt niet direct afgekeurd of afgestraft, dan wordt het pictogram voor discriminatie getoond.

Lees meer

Roken, alcohol en drugs

Als in een film of serie wordt gerookt, veel alcohol wordt gedronken of drugs worden gebruikt, dan krijgt het een Kijkwijzer symbool voor roken, alcohol en drugs. Jongeren kunnen het als iets normaals gaan zien, of zelfs als iets om uit te proberen.

Lees meer

Selecteer een taal